Ford Super Duty หรือ Ford F-Series คืออะไร

ฟอร์ด Super Duty (หรือที่เรียกว่า Ford F-Series Super Duty) คือชุดรถกระบะขนาดหนักที่ผลิตโดยบริษัทฟอร์ดมอเตอร์ตั้งแต่ปีโมเดล 1999 รถ Ford Super Duty ถูกจัดอยู่เหนือ Ford F-150 ที่เน้นตลาดผู้บริโภค เป็นการขยายสายผลิตภัณฑ์ Ford F-Series ตั้งแต่ F-250 ถึง F-600 โดย F-250 ถึง F-450 จะมีให้เลือกในรูปแบบรถกระบะ ขณะที่ F-350 ถึง F-600 จะมีให้ในรูปแบบชัสซีแค็บ

แทนที่จะปรับแต่งรถ F-150 ที่มีน้ำหนักเบาให้เหมาะกับการใช้งานที่หนักกว่า Ford Super Duty ได้รับการออกแบบให้เป็นรุ่นเฉพาะของ Ford F-Series ส่วนประกอบของชัสซีที่แข็งแกร่งช่วยให้สามารถรองรับน้ำหนักบรรทุกและความสามารถในการลากจูงที่สูงขึ้น ด้วย GVWR ที่มากกว่า 3,900 กิโลกรัม รถกระบะ Super Duty จัดอยู่ในประเภท Class 2 และ 3 ขณะที่รถชัสซีแค็บมีให้ในประเภท Class 3, 4, 5 และ 6 โมเดลนี้ยังมีเครื่องยนต์ดีเซล V8 Power Stroke เป็นตัวเลือกอีกด้วย

เวอร์ชันระดับกลางของ F-Series (F-650 และ F-750) ซึ่งบางครั้งจะมีการทำแบรนด์ว่า Super Duty แต่เป็นรุ่นชัสซีที่แตกต่างกัน รถกระบะ Super Duty ยังถูกใช้เป็นฐานสำหรับ Ford Excursion รถ SUV ขนาดเต็ม

Super Duty และชัสซีแค็บถูกประกอบที่โรงงานรถยนต์เคนตักกี้ในลุยส์วิลล์ รัฐเคนตักกี้ และที่โรงงานออไฮโอในอาโวนเลค รัฐโอไฮโอ ก่อนปี 2016 รถบรรทุกระดับกลางถูกประกอบในเม็กซิโกภายใต้การร่วมทุน Blue Diamond Truck กับ Navistar International

Ford Super Duty
(F-250/F-350/F-450/F-550/F-600)

ประวัติชื่อเดิม

ในปี 1958 ฟอร์ดได้เปิดตัวเครื่องยนต์ตระกูล Super Duty เครื่องยนต์ V8 สำหรับรถกระบะขนาด 401, 477 และ 534 ลูกบาศก์นิ้ว เครื่องยนต์ 534 เป็นหนึ่งในเครื่องยนต์เบนซิน V8 ที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ฟอร์ดเคยผลิต เครื่องยนต์ Super Duty เป็นหนึ่งในเครื่องยนต์เบนซิน V8 ที่ผลิตจำนวนมากที่สุดในโลก (สำหรับยานพาหนะทางหลวง)

เพื่อเปิดตัวเครื่องยนต์ รถกระบะแบบ “Big Job” ของ F-Series ได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น Super Duty ซึ่งเป็นชื่อที่เพิ่มเข้าไปในกระบะฟอร์ดรุ่นอื่นเช่นกัน นอกจาก Ford C-Series และ H-Series cabovers แล้ว N-Series conventional ยังใช้ชื่อ Super Duty อีกด้วย แม้ว่าประสิทธิภาพการใช้เชื้อเพลิงจะไม่ได้เป็นที่นิยม เท่ากับการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นของเครื่องยนต์ดีเซล แต่ความทนทานของ Super Duty V8 ทำให้เครื่องยนต์ยังคงผลิตอยู่จนถึงปี 1981

ในปี 1987 สำหรับรุ่นปี 1988 ฟอร์ดได้ปรับชื่อกระบะ Class 4 ที่มีตราสัญลักษณ์ “F-Super Duty” ผลิตเป็นแบบเฉพาะสำหรับแชสซี-แคบ ถูกจัดไว้อยู่ระหว่าง F-350 และ F-600 โดยมีให้เลือกทั้งเครื่องยนต์เบนซิน V8 7.5L และเครื่องยนต์ดีเซล V8 7.3L

การปรับเปลี่ยนของ F-Series

เพื่อตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของผู้ซื้อรถกระบะในช่วงปี 1980 และ 1990 ในฐานะส่วนหนึ่งของการออกแบบใหม่ของ F-Series สำหรับรุ่นปี1997 เริ่มแบ่งโมเดลเป็นสองตระกูล โดยเปิดตัวโมเดลแรกปี 1997 Ford F-150 รุ่นแรกของสองสาย F-Series ที่ต่างกัน แม้ว่าจะยังเป็นกระบะขนาด Full-Size แต่ F-150 ได้นำมาใช้ในการออกแบบอากาศพลศาสตร์แบบรถยนต์และคุณสมบัติความสะดวกสบายเพื่อขยายความดึงดูดใจในหมู่ผู้บริโภค เพื่อดึงดูดใจผู้ซื้อเชิงพาณิชย์และกลุ่มลูกค้าและเจ้าของที่ลาก F-250 และ F-350 ได้รับการพัฒนาเป็นแพลตฟอร์มรถกระบะสำหรับงานหนักที่แยกจากกัน (แทนที่จะใช้แพลตฟอร์มเดียวสำหรับรถบรรทุกทั้งหมด) โดยการขยายสายการผลิตเป็นสองแพลตฟอร์ม แต่เกี่ยวข้องกัน ทำให้หลีกเลี่ยงข้อเสียที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในการเสนอความสามารถในการบรรทุกที่หลากหลาย

ก่อนการเปิดตัวซีรีส์ Super Duty F-250HD และ F-350 รุ่นก่อนหน้าได้ดำเนินการต่อสำหรับปี 1997 (ควบคู่กับ F-250 ใช้งานเบาแยกต่างหากซึ่งอิงตาม F-150 รุ่นที่สิบ)

รุ่นแรก First generation ปี 1999-2007

เริ่มการผลิตในเดือนมกราคม 1998 สำหรับรุ่นปี 1999 (หลังจากหยุดผลิตในปี 1998) Ford F-Series Super Duty ประกอบด้วยรถกระบะ F-250, F-350 และรถแชสซีแค็บ รวมถึงการแนะนำ F-450 และ F-550 แชสซีแค็บ รถกระบะ Super Duty ผลิตออกมาด้วยการออกแบบห้องโดยสาร 3 แบบ ได้แก่ ห้องโดยสาร 2 ประตูปกติ, 2+2 ประตู SuperCab และ 4 ประตู

รถกระบะห้องโดยสารปกติผลิตพร้อมท้ายกระบะขนาด 8 ฟุต SuperCab และ Crew Cab ขนาด 6 3/4 ฟุต โดยมีท้ายกระบะขนาด 8 ฟุตเป็นตัวเลือก รุ่นแชสซีแค็บมีตัวเลือกความยาวและระยะฐานล้อหลากหลาย แต่ยังคงใช้ห้องโดยสารเดียวกัน ขับเคลื่อน 2 ล้อเป็นมาตรฐาน มีขับเคลื่อน 4 ล้อเป็นตัวเลือก ใน F-350 กระบะ DRW รุ่นขับเคลื่อน 4 ล้อเปิดตัวครั้งแรก รถ Super Duty แม้จะมีชื่อ SuperCab ก็ไม่ได้ใช้ชื่อ SuperCrew อีกเลย หลังจากปี 2016 (รุ่นที่สาม)

การออกแบบโดย Andrew Jacobson (ผู้ออกแบบ F-150 รุ่นปี 1997) และ Moray Callum นอกจากเลนส์ไฟท้ายและประตูท้ายแล้ว Super Duty ไม่มีส่วนไหนเหมือนกับ F-150 ไม่ว่าจะภายนอกหรือภายใน แต่ในด้านระบบขับเคลื่อน มีเพียงเครื่องยนต์ V8 ขนาด 5.4 ลิตร และเกียร์ 4R100 เท่านั้นที่เหมือนกัน นอกจากนี้ โครงสร้างของห้องโดยสารยังมีการออกแบบที่คล้ายคลึงกับรุ่นที่เล็กกว่า แต่ด้านหน้าของ Super Duty จะแตกต่างไปมาก โดยการออกแบบด้านหน้าได้รับอิทธิพลจาก Dodge Ram รุ่นที่สอง แต่ Super Duty ยังมีองค์ประกอบการออกแบบจากรถบรรทุก Ford ขนาดใหญ่ เช่น Ford LTL-9000 และ Aeromax ด้วยเส้นหลังคาที่สูงขึ้น กระจังหน้าใหญ่ และซุ้มล้อที่ต่ำกว่า

ฟีเจอร์ที่ได้แรงบันดาลใจจากการออกแบบในปี 1996 ของ Louisville Aeromax คือการออกแบบช่องเปิดหน้าต่างด้านข้าง ส่วนหน้าจะต่ำลงเพื่อเพิ่มทัศนวิสัยด้านข้าง (รวมถึงกระจกมองข้างขนาดใหญ่) มีกระจกมองข้างแบบเทเลสโคปิกเหมาะกับการลากพ่วงเป็นออปชั่น เป็นครั้งแรกในอุตสาหกรรมที่มีตะขอลากหน้าแบบวงแหวนขนาดใหญ่สองตัว ในปี 2002 ได้มีการอัปเดตเล็กน้อย โดยได้รับการติดตั้งแผงหน้าปัดใหม่ที่มีมาตรวัดดิจิตอลที่คล้ายกับ F-150 รุ่นปี 1999 ที่อัปเดต รวมถึงการออกแบบไฟหน้าใหม่สำหรับปี 2004 รุ่น Crew Cab มีการเพิ่มหมอนรองศีรษะที่นั่งด้านหลัง

ปี 2005

สำหรับปีรุ่น 2005 รถบรรทุก Ford Super Duty ได้รับการอัปเดตภายนอกและภายในที่ไม่มากนัก มีกระจังหน้ารูปแบบใหม่ (ได้รับแรงบันดาลใจจากแนวคิด Ford Mighty F-350 Tonka concept) พร้อมกันชนหน้าและไฟหน้าใหม่ นอกจากนี้ยังมีการแนะนำฝาท้ายที่ล็อคได้สำหรับรถกระบะทุกคัน

ภายใต้ตัวรถ มีการปรับปรุงโครงสร้างตัวถังให้หนาขึ้น และมีการปรับปรุงเครื่องยนต์ Triton ขนาดใหญ่เพื่อเพิ่มกำลังสูงสุดและเพิ่มขนาดของอัลเทอร์เนเตอร์; เพื่อตอบสนองต่อพลังที่เพิ่มขึ้น รถทุกรุ่นจึงมีการติดตั้งดิสก์เบรกสี่ล้อ (พร้อมคาลิปเปอร์สองลูกสูบ) เพื่อรองรับเบรกขนาดใหญ่ขึ้น ล้อขนาด 17 นิ้วจึงกลายเป็นมาตรฐาน ขณะที่ล้อขนาด 18 นิ้วเป็นตัวเลือก (สำหรับรถที่มีล้อหลังเดี่ยว); ล้ออลูมิเนียมที่ผลิตโดย Forged Alcoa ก็เป็นตัวเลือกเช่นกัน การกันสะเทือน Twin I-Beam ที่มีมาอย่างยาวนานยังคงอยู่ในรถที่มีขับเคลื่อนสองล้อ ในขณะที่เกียร์อัตโนมัติ 5 สปีด (5R110) ซึ่งเดิมเป็นของเครื่องยนต์ดีเซล 6.0 Powerstroke เท่านั้น ก็ได้มีให้บริการกับเครื่องยนต์ Triton ขนาด 5.4 และ 6.8 แทนที่เกียร์ 4 สปีด (4R100)

สำหรับภายใน มีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเพื่อเพิ่มความสะดวกสบายให้กับผู้ใช้งาน รวมถึงการเพิ่มช่องเก็บของด้านคนขับและตัวเลือกสวิตช์เสริมที่ติดตั้งบนแดชบอร์ด (สำหรับที่ติดตั้งอุปกรณ์ เช่น เกลียวหิมะ, วินช์ และไฟเสริม) ซึ่งเป็นสวิตช์ที่ออกแบบโดยผู้ใช้งานเอง สำหรับผู้ที่ลากจูง มีตัวเลือกใหม่คือ Ford TowCommand ซึ่งเป็นระบบควบคุมเบรกของรถพ่วงที่ติดตั้งในแดชบอร์ด ช่วยให้สามารถทำงานร่วมกับระบบ ABS และคอมพิวเตอร์เครื่องยนต์จากโรงงานได้

การอัพเดตทางเทคนิค

Ford Super Duty ปี 2005 การปรับปรุงและพัฒนา

ในปี 2005 Ford Super Duty ได้รับการปรับปรุงครั้งสำคัญ โดยเฉพาะในด้านเครื่องยนต์และระบบส่งกำลัง
เครื่องยนต์ดีเซล 6.0L Power Stroke ถูกปรับปรุงเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและลดปัญหาทางเทคนิคที่เคยเกิดขึ้นในรุ่นก่อน

ความปลอดภัย

Ford ได้เพิ่มฟีเจอร์ด้านความปลอดภัย โดยมุ่งเน้นไปที่การควบคุมเสถียรภาพ (Stability Control) เพื่อช่วยให้การขับขี่ปลอดภัยมากขึ้น โดยเฉพาะในสภาพถนนที่ยากลำบาก

การออกแบบภายใน

ภายในห้องโดยสารมีการปรับปรุงให้มีความสะดวกสบายมากขึ้น มีวัสดุที่มีคุณภาพสูงขึ้น และมีเทคโนโลยีที่ทันสมัย เช่น ระบบเสียงและระบบนำทาง

ประสิทธิภาพการใช้งาน

รุ่นนี้ยังคงมีความสามารถในการลากจูงสูง โดย F-250 และ F-350 สามารถลากน้ำหนักได้หลายตัน เหมาะสำหรับการใช้งานหนัก

ความปลอดภัยและการปรับปรุง

ได้รับการพัฒนาในด้านความปลอดภัยในปี 2005 โดยเพิ่มระบบที่ช่วยในการควบคุมเสถียรภาพ และปรับปรุงทางเทคนิค เพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นกับเครื่องยนต์ดีเซล

ระหว่างการผลิต Ford F-series Super Duty ใน First-generation จำหน่าย เครื่องยนต์ 2 ประเภท เบนซิน และ ดีเซล

เครื่องยนต์เบนซิน

เพื่อแทนที่เครื่องยนต์แบบวาล์วเหนือศีรษะที่ใช้ในรุ่น F-Series ก่อนหน้านี้ สำหรับรุ่น Super Duty ฟอร์ดจึงได้เปลี่ยนไปใช้เครื่องยนต์ Triton แบบวาล์วเหนือศีรษะ (ซึ่งเป็นเวอร์ชันสำหรับรถบรรทุกของเครื่องยนต์ Ford Modular)

ในขณะที่เปิดตัว เครื่องยนต์มาตรฐานในรุ่น Super Duty คือเครื่องยนต์ V8 ขนาด 5.4 ลิตร ที่ผลิตกำลัง 255 แรงม้า 190 กิโลวัตต์ และแรงบิด 475 นิวตันเมตร ซึ่งเป็นเครื่องยนต์ SOHC 16 วาล์วที่ใช้ร่วมกับ F-150 และ Ford E-Series ในปี 1999 เครื่องยนต์นี้ได้มีการปรับแต่งใหม่ให้มีกำลัง 260 แรงม้า 194 กิโลวัตต์ สำหรับปี 2005 หัวลูกสูบได้มีการออกแบบใหม่ด้วยจำนวนวาล์ว 3 ตัวต่อกระบอกสูบ ทำให้กลายเป็นเครื่องยนต์ V8 24 วาล์วที่มีการปรับตั้งเวลาแคมชาฟต์แบบแปรผัน (VCT) โดยกำลังเพิ่มขึ้นเป็น 300 แรงม้า 224 กิโลวัตต์ และแรงบิด 495 นิวตันเมตร เครื่องยนต์ 5.4 ลิตร V8 มีให้บริการเฉพาะในรุ่น F-250, F-350 SRW, F-350 DRW รถกระบะ (ยกเว้นรุ่นห้องโดยสาร Crew Cab) และ F-350 DRW Chassis-Cab (เฉพาะรุ่นปกติ)

เครื่องยนต์ดีเซล

เพื่อแทนที่เครื่องยนต์ 7.5 ลิตร 460 V8 ที่มีมาอย่างยาวนาน ฟอร์ดได้แนะนำเครื่องยนต์ Triton V10 ใหม่ทั้งหมด (เพื่อสู้กับ Dodge 8.0L Magnum V10) ซึ่งเป็นเครื่องยนต์ SOHC 20 วาล์วที่ผลิตกำลัง 310 แรงม้า 231 กิโลวัตต์ แรงบิด 576 นิวตันเมตร ในปี 2005 เครื่องยนต์ V10 ยังได้รับหัวลูกสูบที่มีจำนวนวาล์ว 3 ตัวต่อกระบอกสูบแบบไม่ใช่ VCT ซึ่งเพิ่มกำลังเป็น 362 แรงม้า 270 กิโลวัตต์ และแรงบิด 620 นิวตันเมตร

ทั้งเครื่องยนต์ V8 และ V10 Triton ได้ออกแบบระบบทำความเย็นแบบฟิลเซฟ เพื่อป้องกันเครื่องยนต์ในกรณีที่น้ำหล่อเย็นสูญเสียไปมาก หากเครื่องยนต์เกิดความร้อนสูงเกินไป เครื่องยนต์จะยังคงทำงานด้วยลูกสูบเพียงครึ่งหนึ่ง โดยสลับกันระหว่างชุดลูกสูบสี่ (หรือห้า) ตัว ชุดที่ไม่ได้รับน้ำมันและการจุดระเบิดจะทำงานเพื่อปั๊มอากาศผ่านเครื่องยนต์เพื่อลดอุณหภูมิ ถึงแม้กำลังของเครื่องยนต์จะถูกจำกัด ขึ้นอยู่กับน้ำหนักของรถ อุณหภูมิภายนอก และสภาพถนนในขณะนั้น ระบบนี้ออกแบบมาเพื่อให้รถสามารถเดินทางไปได้ระยะทางสั้น ๆ เพื่อรับบริการหรือไปยังสถานที่ซ่อมได้

Ford Super Duty ปี 1999–2004

F-450 และ F-550

เพื่อเชื่อมช่องว่างระหว่างรุ่นกระบะและรุ่นกลางขนาดใหญ่ F-650 และ F-750 ฟอร์ดจึงได้เปิดตัวรุ่น F-450 และ F-550 ของ Super Duty โดยมีน้ำหนักรวมสูงสุด (GVWR) ตั้งแต่ 15,000 ถึง 19,500 ปอนด์ ซึ่งทำให้ Super Duty เข้าสู่ตลาดรถบรรทุกระดับ Class 5 โดยมีให้เลือกเฉพาะรุ่นแชสซีส์แคปเท่านั้น โดยทั้งสองรุ่นติดตั้งล้อคู่หลัง

แม้ว่าจะมุ่งเน้นไปที่ผู้ซื้อฟลีต แต่รุ่น F-450 และ F-550 สามารถปรับแต่งได้ในระดับ XL, XLT และ Lariat ซึ่งมีให้กับผู้ซื้อ Super Duty รุ่นกระบะ เครื่องยนต์เบนซินที่มีให้คือเครื่องยนต์ V10 ขนาด 6.8 ลิตร ขณะที่เครื่องยนต์ดีเซลคือ 7.3L Power Strok ในช่วงกลางปี 2003 เครื่องยนต์นี้ถูกแทนที่ด้วย 6.0L Power Stroke

ในปี 2005 รุ่น F-450 และ F-550 ได้รับการปรับปรุงภายนอกมากกว่ารุ่นอื่นในสาย Super Duty โดยมีการขยายกันชนหน้ากับซุ้มล้อหน้า และ F-550 ยังได้รับแกนหน้าแบบ “wide-track” เพื่อเพิ่มความคล่องตัวในการเลี้ยว

การเปิดตัวและพื้นฐาน

F-450 ถูกออกแบบสำหรับการใช้งานเชิงพาณิชย์หนัก ขณะที่ F-550 มักใช้ในงานที่ต้องการการบรรทุกมากกว่า เช่น รถบรรทุกหรืองานก่อสร้าง

ระบบการขับเคลื่อน

ทั้ง F-450 และ F-550 มีตัวเลือกการขับเคลื่อนสองล้อและสี่ล้อ รวมถึงการออกแบบที่แข็งแรงเพื่อรองรับงานหนัก

การใช้งาน

F-450 และ F-550 เหมาะสำหรับความต้องการความแข็งแรง ทนทาน ในการบรรทุกหนัก เหมาะสำหรับงานในอุตสาหกรรมต่าง ๆ เช่น การก่อสร้าง การขนส่ง และการเกษตร

F-450 และ F-550 ของ Ford Super Duty เป็นรถที่เหมาะสำหรับ ด้วยสมรรถนะที่เหนือกว่าและความสามารถในการบรรทุกที่สูง เหมาะสำหรับผู้ใช้ที่ต้องการความแข็งแรงและความทนทานในงานที่ต้องการการบรรทุกหนัก

ฟอร์ด F-350 รุ่นแรกถูกประกอบในเวเนซุเอลาเป็นรถบรรทุกขนาดเล็กเชิงพาณิชย์ตั้งแต่ปี 1999 ถึง 2010 สำหรับตลาดนี้ F-350 ถูกติดตั้งด้วยเครื่องยนต์ V8 Triton ขนาด 5.4 ลิตร มีกล่องเกียร์มือห้าสปีด และมีตัวเลือกการขับเคลื่อนสองล้อหรือสี่ล้อ

ฟอร์ด ซูเปอร์ ดูตี้ ถูกผลิตในบราซิล โดยมีเครื่องยนต์ที่แตกต่างจากรุ่นในอเมริกาเหนือและตัวเลือกน้อยกว่า โดยเริ่มผลิตในช่วงปี 1999 ถึง 2011 และมีการกลับมาผลิต F-350 ในปี 2014 รุ่นล้อคู่หลังของ F-350 ถูกเรียกในท้องถิ่นว่า F-4000 รุ่น F-250 และ F-350 ถูกส่งออกไปออสเตรเลีย รุ่น F-250 แอฟริกาใต้ และอาร์เจนตินา ซึ่งมีการเปลี่ยนชื่อเป็น F-100 และ F-350 DRW เปลี่ยนชื่อเป็น F-4000 โดยปกติแล้วจะทำตามสเปคของบราซิล โดยมีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งของห้องโดยสารในรุ่นที่เจาะจงสำหรับออสเตรเลีย แอฟริกาใต้ และตลาด RHD อื่นๆ แต่ในออสเตรเลียมีตัวเลือกที่หลากหลายมากขึ้นเมื่อเทียบกับรุ่นในอเมริกา รวมถึงเกียร์อัตโนมัติและเครื่องยนต์ V8

ซูเปอร์แค็บไม่เคยมีจำหน่ายอย่างเป็นทางการในบราซิลและตลาดส่งออกในภูมิภาค (อุรุกวัยและอาร์เจนตินา) แต่ถูกผลิตใน RHD เพื่อส่งออกไปยังออสเตรเลีย แอฟริกาใต้มีเพียงเครื่องยนต์ MWM และเกียร์มือห้าสปีด โดยมีตัวเลือกการขับเคลื่อนสองล้อและสี่ล้อสำหรับรุ่นกระบะเดี่ยว ขณะที่รุ่นกระบะคู่มีระบบขับเคลื่อนสี่ล้อเป็นมาตรฐาน

รุ่น 2 Second generation ปี 2008–2010

Ford Super Duty รุ่นที่สองเปิดตัวในปี 2008 โดยมีการพัฒนาเพื่อปรับปรุงสมรรถนะและความสะดวกสบายของผู้ขับขี่ ในการตอบสนองต่อความต้องการที่เพิ่มขึ้นของผู้ใช้ในตลาดรถกระบะขนาดใหญ่ รุ่นนี้มุ่งเน้นไปที่การใช้งานหนัก เช่น การขนส่งสินค้า การก่อสร้าง และการใช้งานเชิงพาณิชย์

การออกแบบภายนอก

การออกแบบของรุ่นนี้มีความทันสมัยและแข็งแรงมากขึ้น กระจังหน้าใหญ่ ไฟหน้าทรงเหลี่ยม เพิ่มความเด่นชัดและความน่าเชื่อถือในการมองเห็น รูปร่างโดยรวมทำให้รถดูมั่นคงและมีพลัง โดยมีการใช้วัสดุที่มีคุณภาพสูงในการสร้างโครงสร้าง ซึ่งช่วยเพิ่มความแข็งแรงและความทนทาน

เครื่องยนต์และประสิทธิภาพ

เครื่องยนต์ดีเซล V8 6.4 ลิตร Power Stroke ออกแบบมาเพื่อให้แรงบิดสูงและประสิทธิภาพการทำงานที่ดีเยี่ยม มีการปรับปรุงระบบระบายไอเสียเพื่อให้มีการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ต่ำกว่า
เครื่องยนต์เบนซิน 5.4L V8 และ 6.8L V10

ระดับการตกแต่ง (Trim Levels)

Ford Super Duty รุ่นที่สองมีหลายระดับการตกแต่งเพื่อรองรับความต้องการที่หลากหลายของผู้ใช้ โดยระดับการตกแต่งหลัก ๆ ได้แก่

XL

เบาะหนังเทียม
เครื่องยนต์ Triton V8 ขนาด 5.4 ลิตร
ล้อเหล็กขนาด 17 นิ้วพร้อมยางสี่ฤดู
ที่นั่งด้านหลังพับได้ (XL Crew Cab)
วิทยุ AM/FM พร้อมนาฬิกาดิจิตอลและลำโพง 2 ตัว
พื้นปูด้วยวัสดุหนังเทียมสีดำ
แผ่นกันแดด
โคมไฟฮาโลเจนแบบปิดผนึก
กระจกหน้าต่าง กระจกข้าง ลูกบิดประตูแบบแมนนวล

XLT

ล้อเหล็กขนาด 18 นิ้ว
เบาะผ้า
ระบบรองรับส่วนเอว
ระบบล็อกประตูไฟฟ้า
กระจกมองข้างไฟฟ้า
กระจกหน้าต่างไฟฟ้าที่มีฟังก์ชันอัตโนมัติด้านคนขับ
เครื่องปรับอากาศ
วิทยุ AM/FM พร้อมเครื่องเล่น CD เดี่ยวที่รองรับ MP3
แจ็คเชื่อมต่อสำหรับอุปกรณ์เสริม
นาฬิกาดิจิตอลและลำโพง 4 ตัว
ระบบควบคุมความเร็วอัตโนมัติ
พื้นปูด้วยพรมสีที่ประสานกัน
พวงมาลัยปรับได้
โคมไฟหน้าหลายลำแสง

FX4 ปี 2008–2009

ล้ออะลูมิเนียมขนาด 17 นิ้วแบบขึ้นรูปพร้อมยางออฟโรด
โคมไฟหน้าอัตโนมัติ
ระบบเปิดประตูไฟฟ้าส่องสว่าง
ระบบเปิดประตูไร้กุญแจพร้อมแป้นกดที่ประตูคนขับ
ระบบล็อกป้องกันการโจรกรรม
สัญญาณเตือนภัย
เบาะผ้า FX4
พรมปูพื้นกันน้ำสีดำ
แผงหน้าปัดเมทัลลิกพร้อมมาตรวัดโครเมียม
คอนโซลเหนือศีรษะสำหรับเก็บแว่นตา
พวงมาลัยหุ้มหนังสีดำ

Lariat

เบาะคนขับและผู้โดยสารปรับไฟฟ้า
เบาะหนัง
เครื่องปรับอากาศอัตโนมัติ
ศูนย์ข้อมูลที่พัฒนาขึ้นพร้อมข้อมูลระยะทางที่เหลือและเข็มทิศ
พวงมาลัยหุ้มหนังที่ประสานสีพร้อมปุ่มควบคุมเสียง
แผ่นกันแดดพร้อมกระจกส่องสว่าง
การตกแต่งสไตล์ลายไม้สำหรับแผงหน้าปัด
ระบบ Ford SYNC ในภายหลัง

ฟีเจอร์ที่แตกต่างกันในแต่ละรุ่น

แต่ละระดับการตกแต่งมีฟีเจอร์ที่แตกต่างกัน เช่น ระบบขับเคลื่อนสี่ล้อ ระบบเสียง คุณสมบัติการช่วยการขับขี่ และการตกแต่งภายในที่แตกต่างกัน
ผู้ใช้สามารถเลือกระดับการตกแต่งที่ตรงตามความต้องการและการใช้งานของตน

Ford F-250 Super Duty Harley-Davidson crew cab

F-450

อัตราทดสอบเพลาหลัง 4.30:1 และ 4.88:1 เมื่อเลือกแพ็คเกจลากจูงและความจุสูง จะเพิ่มน้ำหนักรวมสูงสุด (GCWR) จาก 12,000 กก. เป็น 15,000 กก. น้ำหนักบรรทุกสูงสุดคือ 2,780 กก. ความสามารถในการลากจูงสูงสุดคือ 11,100 กก. สำหรับอัตราทดสอบเพลาหลัง 4.88:1 หรือ 9,300 กก. สำหรับ 4.30:1

โดยมีการตั้งค่าเพียงอย่างเดียวคือ Crew Cab (จนถึงปี 2019 เมื่อมี Regular Cab)

หลังกระบะยาว 8 ฟุต (2.4 เมตร)
DRW (ล้อคู่หลัง)
แกนหลังแบบลิมิเต็ดสลิป
ล้ออลูมิเนียม Forged Alcoa ขนาด 19.5 นิ้
แพ็คเกจลากจูง TowCommand TBC (Trailer Brake Controller)

เครื่องยนต์

เครื่องยนต์ดีเซล V8 Power Stroke ขนาด 6.4 ลิตร โดยมีระบบเกียร์มาตรฐาน 6 สปีดหรือเกียร์อัตโนมัติ TorqShift 5 สปีดเป็นออปชั่น

รุ่น 3 Third generation ปี 2011–2016

2014 Ford F-450 Super Duty Crew Cab Platinum

รถบรรทุกปี 2011 มีโครงสร้างเหล็กหนาที่สุดในกลุ่ม เป็นผลมาจากการใช้การออกแบบเดียวกับที่เปิดตัวในปี 1999 รถฟอร์ด F-Series Super Duty ปี 2011 ได้รับรางวัล “Topline Pulling Power” จากนิตยสาร Truckin’ สำหรับปี 2011 นอกจากนี้ยังได้รับรางวัล “Best Workhorse of 2011” จาก Popular Mechanics และรางวัล “Gear of the Year” ที่ดีที่สุดในหมวดรถบรรทุก

F-350 มีความสามารถในการลากสูงสุด 21,600 ปอนด์ (9,800 กิโลกรัม) และน้ำหนักบรรทุกอยู่ที่ 3,770–4,600 ปอนด์ (1,710–2,090 กิโลกรัม) เครื่องยนต์แต่ละตัวจะจับคู่กับเกียร์อัตโนมัติ 6 สปีด TorqShift 6R140 ที่มีความทนทาน F-250, F-350 และ F-450 มาพร้อมระดับต่าง ๆ ได้แก่ XL, XLT, Lariat, King Ranch, และ Platinum

ในเวเนซุเอลา F-350 ถูกนำเสนอเป็นรถบรรทุกขนาดเล็กเพื่อการพาณิชย์ เครื่องยนต์ V8 ขนาด 6.2L พร้อมเกียร์แมนนวล TREMEC 5 สปีด TR-4050 ยังมีให้เลือกทั้งขับเคลื่อนสองล้อและสี่ล้อ ตั้งแต่ปี 2012 ตามกฎระเบียบของรัฐบาล รถ F-350 Super Duty ในเวเนซุเอลาติดตั้งจากโรงงานเพื่อใช้ได้ทั้งก๊าซธรรมชาติและน้ำมันเบนซิน F-250 Super Duty ก็เพิ่งกลับมาเปิดตัวในตลาดนี้หลังจากสิบปี โดยใช้เครื่องยนต์เดียวกันกับ F-350 ของเวเนซุเอลา แต่มีเกียร์อัตโนมัติ 6 สปีด ตัวเลือกขับเคลื่อน 4×2 หรือ 4×4 ทั้งในรูปแบบแค็บเดี่ยวและแค็บคู่

ฟีเจอร์โดดเด่นใน Super Duty ปี 2011

การเพิ่มระบบล็อกดิฟเฟอเรนเชียล มีให้เลือกเฉพาะในรุ่น F-250 และ SRW F-350 4×4 ที่มีเพลา Sterling 10.5 ที่ด้านหลัง

F-250 ดีเซล และ SRW F-350 จะใช้เบรกแบบช่วยแรงดูด เบรกหน้า 13.66 นิ้ว และเบรกหลัง 13.39 นิ้ว ใช้เบรกแบบช่วยแรงดูด แต่ F-350 จะใช้เบรก Hydro-Boost

F-350 SRW, F-350 DRW และ F-450 เป็นรถบรรทุกประเภทคลาส 3 F-250 และ F-350 (SRW และ DRW) มาพร้อมกับเบรกหน้า 13.66 นิ้ว และเบรกหลัง 13.39 นิ้ว

รุ่น F-250 และ F-350 ปี 2015–2016 มีเบรกดิสก์ระบายอากาศขนาด 14.29 นิ้วที่ทั้งหน้าและหลังเป็นการปรับปรุงสำหรับปีรุ่นนี้

ส่วน F-450 มีเบรกหน้าขนาด 14.53 นิ้ว และเบรกหลังขนาด 15.35 นิ้ว มีระยะห่างของล้อกว้างกว่า F-350 F-450 ยังคงมีให้เลือกในประเภทคลาส 4 เป็นรถแชสซี-แค็บ